Ondanks dat deze quiz de voor ons rare gewoonte heeft om op vrijdagavond plaats te vinden, komen we hier nu al verscheidene jaren terug. Die vasthoudendheid doet denken aan de Veerle-Heide quiz zaliger (daar waar zelfs navigatiesystemen de moed opgaven) waar we ook altijd een expeditie door een verzameling fileleed moesten organiseren. Waarschijnlijk is het in beide gevallen de uitstekende presentatie die ons iedere keer opnieuw lokt.

Tsja, wat valt er verder te zeggen? We (Nathalie, Walter, Kurt, Bruno, Jan en Bart) waren gewoon compleet compatibel en hadden ongeveer alles juist. De enige fout gebeurde in ronde 2, waar we met fierheid konden zeggen dat we niet wisten in welke fictieve buitenwijk van Melbourne het Ramsay Street uit Neighbours te vinden was. Het was de laatste keer dat we niet meer aan de leiding stonden: door sterke antwoorden, en iedere keer het tienletterwoord (samengesteld uit letters van de juiste antwoorden, en drie punten waard) vinden stonden we tijdens de pauze vijf punten voor, en die ruime marge kwam niet meer in gevaar: de organisatie gaf er de voorkeur aan om ook gelegenheidsploegen goed te laten scoren (dat is geen goede of foute keuze, dat is gewoon hun keuze, en daar is niets verkeerds aan) en daardoor was er nog weinig onderscheidend vermogen. De laatste ronde misten we wel nog een voor de hand liggend tienletterwoord, maar toen waren we al zeker van een ruime overwinning, voor de eeuwigheid bewaard door de plaatselijke fotografe. Binnenkort dus op de VLB-website: een zestal glunderenden op de rand van een zenuwaanval.

Nu alleen hopen dat het met deze quiz niet dezelfde kant opgaat als de Veerle-Heide quiz: na het summum te hebben bereikt (LHABDUATN op je erelijst) verhuizen naar de eeuwige quizvelden

Omdat we vorig jaar glorieus (?? ik zou het niet weten, ik was er niet bij) gewonnen hadden zaten we zo rond 8 uur weer met zes (Nathalie, Walter, Randall, Stephan, Kurt en Bart) aan een tafeltje in het cultureel centrum van Herentals. De akoestiek was schandalig slecht (toch waar wij zaten), en het hielp niet dat de presentatrices (nu ja, zij die de vragen declameerden, waarschijnlijk hard-core schooljuffrouwen van de oude stempel) iedere vraag afwisselden, zodat onze interne equalizer voor iedere vraag opnieuw gekalibreerd moet worden. Gelukkig was er (naar het schijnt, ik kon niet kijken want moest schrijven) schoon volk op deze corporatistische, rechtse (volgens onze van een centrum-linkse groupuscule lid zijnde ploeggenoot) quiz.

De vragen waren van een ongelooflijk afwisselend niveau: gedichten herkennen, aartsmoeilijke muziek, een supperronde met drie moeilijke vragen in plaats van één gemakkelijke en één gemiddelde en een foto van wat Hollandse presentatrices (twee op drie, op de Saphisch-geinsprireerde Margriet kon geen naam geplakt worden).

Uiteindelijk waren we derde op deze niet zo plezante quiz, een paar straten achter de eerste (puur door de superronde), en gingen de minder begaafden van onze ploeg naar huis met een bescheiden prijsje. Ons toptalent (in ieder geval in het prijzen kiezen) zwoegde met de twaalfdelige wereldgeschiedenis (we weten nog altijd niet of de prijs nu één stukje geschiedenis was, of alles) de trappen op, de donkere nacht in naar huis. Op een volgende quiz zal alles wat tot het verleden behoort nu geen probleem meer zijn.

Een quiz die vol zat, een quiz die geannuleerd was, het had heel wat voeten in de aarde om vorige zaterdag te kunnen quizzen, maar uiteindelijk konden we in een tentquiz in Viersel terecht. Een begintijdstip van 19 uur is wel plezant om vroeg gedaan te hebben, en het enige nadeel was dat er bijna niet legaal te parkeren viel. Maar niet helemaal binnen de lijntjes kleuren is ook kleuren, dus toen het circus begon waren Secri, Nathalie, Walter, Stephan, Kurt en Bart enthousiast aanwezig.

De organisatie was helaas een beetje minder enthousiast geweest in het voorbereiden: quasi geen tussenstanden, een onbegrijpelijke (en niet uitgelegde) puntentelling, een indrukwekkende collectie schrijffouten in de oplossingen en een rode draadoplossing die bij één van de juryleden (een zekere Nancy, voor de geïnteresseerden) in het oor gefluisterd moest worden. We zullen met de mantel der liefde bedekken welke hombre deze taak met juistgepaste tegenzin volbracht heeft.

Een mix van makkelijke, rare en rijtjesvragen (noem de volledige tienkamp, geef de negen mannelijke adelijke titels)) verder was het pauze en stonden we derde, met een straat achterstand op de eerste, maar maar één puntje achter de tweede, die we met ons ongebreidelde enthousiasme als ’te pakken’ classeerden. De tweede helft van de quiz was van hetzelfde niveau als de eerste, behalve dat Nancy niets meer van ons hoorde, dat was in de eerste helft al gedaan. Gelukkig maar, want bij een vrouw ‘Jan Hoet’ in het oor fluisteren is waarschijnlijk niet de beste strategie (alhowel het ons hier wel veel punten opgeleverd heeft).

De eindstand bracht wel een enorme verrassing: de volle straat achterstand bleek plots een grote steenweg voorsprong en we bleken gewonnen te hebben. We weten nog altijd niet waarom. Hetzelfde geldt voor onze prijs (er viel niet te kiezen, en de tweede ploeg kreeg een mand met bier): vijf kaarspakketten en een tegoedbon van 10 euro voor een visserswinkel in de buurt. Ja, het waren ploegen van zes spelers. Maar we hebben toch wel wat geleerd van deze quiz: hier nooit meer.

Net zoals de SILOKquiz is ons voorbereidingsrestaurant ook een klassieker geworden: met z’n vijven hebben we lekker gegeten in De Heksenketel en daardoor waren we goed op tijdn de zaal. Walter was niet mee gan eten, en kwam daardoor tijdens de eerste ronde binnenwandelen. Geen probleem, we zijn erger gewoon 🙂

De eerste ronde begonnen we niet echt slecht met maar vier fouten, maar in dit gezelschap betekent dat onmiddellijk drie punten achterstand, en dat liep in de komende twee ronden langzaam op. De schitterende vondst ’tweespalt’ van Jan voor het houten geraamte van een boot was helaas verkeerd, maar Veerle herkende blindelings Madeira als compensatie. Als koppel overruleden ze ook Walter en Bart: de Cluedokoloneel heet Mustard, en niet Custard. Walter kende dan wel de naar-de-winddraaiende dakconstructie die ‘gek’ heet (en volgens de organisatie is een grote gek een kwibus). De eredoctoraatkrijgende Waalse Italiaan met de kruidige naam ontsnapte aan Veerle en Jan, maar Walter toonde zich heel behulpzaam met zijn kennis van Italiaans-Franse kruiden en zijn dragon bracht dheel terecht de heer Dragone op ons blad,

De tweede set van drie rondes en droedelrondes deden we meer dan behoorlijk en zonder onze boekskesspecialiste herkenden we de dames Jolie en Watts, terwijl Veerle natuurlijk Werner Desmedt wist te benoemen.Iets minder boekskes maar toch ook niet lelijk: Suzanne met de mooie ogen, tot verbijstering van Walter die dat toch een rare naam vond voor bloemekes. Deeltjesversneller voor een raar tekeningetje was dan wel weer voor de hand liggend, maar een rokende madam op een sigarettenpakske en de moderne megalomane k unstenaar Quinze, die ergens rode paraplus had neergezet kenden we niet. Na eventjes zesde gestaan te hebben stonden we na deze sessie achtste, tussen toch niet al te slechte ploegen. Het viel ons trouwens op dat we fysiek omgeven werden door stil pratende en heel goed luisterende ploegen die veel punten scoorden.

De laatste ronde was dan een alfabetronde, goed voor 52 mogelijke punten en met daarin de zes linken uit de vorige rondes. Bovendien beweerde de presentator dat we goed moesten opletten, want dat er nog een hint in de vragen-antwoordenvolgorde zat. Met als gevolg dat Veerle, Jan en Randall de ganse ronde acrostichons hebben zitten zoeken: allemaal vergeefs want de hint stelde niets voor en waredelijk nutteloos geweest, zelfs als we hem hadden gevonden. Het begon niet goed, want zelfs ons ploeglid dat een tijdje terug nog langs achteren belaagd was geworden door drie éénstrepe naam niet van de Antwerpse ombudsvrouw (die trouwens in een andere ploeg aan het meequizzen was). In welke wijk Randalls nieuwe apartement is nu wel duidelijk, want hij wist zonder aarzelen het woord Favela, inclusief juiste schrijfwijze. De soldaat op een paard die liever te voet vecht vonden we niet direct, tot Eric via ons favoriete kruid dragon op een dragonder kwam. In de categorie Italiaanse eilanden wist Bart Giglio nog wel, maar het Isola Bella was er net teveel aan: onze tweede fout in de niet zo moeilijke alfabetronde. Vermeldenswaardig is nog wel dat we met vier ingenieurs aan tafel nog een serieuze discussie hadden over de eenheid van energie.

Netjes rond twaalf uur kwam dan de uitslag van deze weeral heel goed georganisserde quiz: De Haasjes, Canasta en Dinges (ondanks hun sterke prestaties hier de voorbije jaren hebben ze geen sterktepunten) waren natuurlijk veel te sterk (hoewel we twee rondes voor het einde nog gelijk stonden met die laatste ploeg), en we werden netjes achtste in dat voor ons toch wel sterke veld. Netjes, veel meer zat er niet in. Tot volgend jaar op de Bosuil!

De laatste quiz van het jaar, vaste categorie 3 (uiteindelijk 33 sterktepunten), dus een goeie voorbereiding en concentratie was nodig. Kurt zat om 12 na 8 dan ook alleen aan tafel, zodat hij ongestoord op zoek kon naar zijn innerlijke rust. Nathalie kwam gewoon wat te laat, een logisch gevolg van een beetje te laat vertrokken. Goed om te weten dat ook zo tegen het jaareinde de wetten van de causaliteit nog geldig zijn. Stephan en Bart waren al ’s morgens om 11 uur aan het quizlokaal gesignaliseerd, en kwamen dus meer dan vijftien minuten te laat binnen. Volgens Bart was het Stephans schuld, volgens Stephan waren ze op tijd. In ieder geval, het antwoord op de schiftingsvraag was intussen zo verkeerd ingeschat dat we het vanaf nu van onze pure kennis zouden moeten hebben.

De eerste ronde dachten we redelijk door te komen met 16/20, want wie kent die toren uit Middelburg nu, of die haven in Gent (Lange Jan en Portus Ganda), en ook van de beurs wisten we niets. Deze vier kleine missertjes waren goed voor een dertigste plaats (op 42), we wisten onmiddellijk wat voor niveau het ging zijn. Om dan maar niet teveel af te gaan en Erwin e bewijzen dat we Cat.3 echt wel aankunnen deden we ronde twee dan wat beter ons best, en omdat we allemaal gezonde quizzers zijn (NNT is blijkbaar een graad voor de effectiviteit van medicijnen, wisten we niet) kwamen we op 14/15.

De derde ronde was een superronde. We gooiden jammergenoeg twee punten weg door te ver door te gaan op een stekeldinosaurus (een stegosaurus, en niet iets anders), maar die punten werden wel teruggewonnen door samen aan de naam van een verzopen Rolling Stone te bouwen, door Stephan die een Soortement van Monster (Metallica DVD?) herkende, en Bart die om één of andere niet verklaarde reden wist welke Amerikaanse politicus fotootjes van zijn Weiner rondstuurde. En plots stonden we in de top vijftijn, tussen de mensen, en voor o.a. de altijd milde en vriendelijke quizzers van Psychoburger.

In ronde vier had alles iets me auto’s te maken, maar dat hielp niet om de juiste keuze te maken de Romeinse jobkes Senator en Consul. We scoorden wel de juiste wind (de Scirocco waait over Noord-Afrika, de Passaat dus ergens anders). Een BMW LS700 staat echter bij niemand van ons in de garage. De volgende ronde was beestjes, alemaal beestjes, en zo leerden we dan een Snoek geen Paelinck is, maar een Schiettekat. Verder een interessant geheugensteuntje waar welke keerkring ligt (iemand al eens de Zuid-Afriknse Springbokken zien rugby spelen?), maar ook een ons totaal onbekende Middelburgse schildersfamilie Koekkoek. Geen supergoeie ronde, maar wel goed genoeg om naar net buiten de toptien te sluipen.

Ronde zes was een doodgewone ronde, en daar deden we het dus doodgewoon redelijk. Kurt toverde ergen een snip vandaan, maar dat moest helaas een houtsnip zijn, Nathalie kende Aloë Vera uit haar eigen pottekes en melkskes en Bart wist perfect in te schatten hoever bij volleybal de driemeterlijn van het midden ligt. Volgens hem wist hij dat omdat een vriendin van hem volleybl speelt, vragen over lange mooie benen bleven onbeantwoord. Wat ook onbeantwoord bleef was de naam van een film over Japanse dolfijnenvangers, en een smerig truukje van vuige Engelse kapitalisten die ooit The Commons privatiseerden (Ja, The Cove en Enclosure).

Ronde 7 was een misbaksel gebaseerd op de canvascrack, maar onder de geest van dat TV-spelletje te begrijpen. De jury sloeg ook twee blunders, waarschijnlijk uit solidariteit met Bart die de nationaliteit van een Tsjechisch wannabee-tennisertje (won Wimbledon dit jaar) volledig verkeerd inschatte, ondanks het feit dat Kurt heel duidelijk had gemaakt wat het juiste antwoord was. Drie dure punten…

De laatste ronde was dan een heel simpele fotoronde die jammergenoeg niet inging op Nathalies vakgebied. Hier wisten we enkel niet meer welke naam er op het loderen van Bin Laden geplkt was (we pakten een andere Indiaan) en het kladwerkje van Corneille schreven we aan Miro toe (onze excuses, Juan).

Door onze slechte schiftingsvraag en het toch wel wat morsen met punten werden we in deze sterkbezette quiz uiteindelijk twaalfde. Op voorhand zouden we daar blij mee geweest zijn, maar achteraf bezien, omdat alles zo dicht bij elkaar zat zou top tien en zelfs zesde/zevende mogelijk geweest zijn.  Maar dat doen we dus volgend jaar!

Een simpele categorie 6 quiz waar we wel al meer geweest zijn. De sterke punten waren er nog altijd (zelf een tafel kiezen: wie vroeg is zit goed) en de slechte ook: te veel vragen, iedere ronde reclame raden en de prijs voor iedere ploeg, taart, pas na de quiz uitdelen. Daarboven is erhet moeilijk parkeren! En toch blijven we hier terugkomen, dus zo slect zzl het wel niet zijn.

Het puntenverloop was vrij eentonig: de eerste plaats is nooit binnen bereik geweest, het was de ganse avond vechten om plaats twee, eerst tegen twee andere ploegen en later enkel tegen De Westvlaamse Vrienden. Uiteindelijk wisten we dankzij Kurt die in een vibrator (glad en zilverkleurig, voor zij met interesse) een IKEA-reclame herkende, Bart die in een paar billen (vol en rond, voor de geinteresseerden) een Philippa herkende, en Bruno, Nathalie, Walter en Michel die voor de rest van de punten zorgden een tweede plaats te halen, met een puntje voorsprong en negen achterstand op nummer 1.